1994 Philip-Akkerman-1994-No.-18

Philip Akkerman (1957) heeft gestudeerd aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en Ateliers '63 in Haarlem. Sinds 1981 schildert hij elke dag een zelfportret.
Hij onderzoekt verschillende schildertechnieken. De beperktheid van het thema biedt Akkerman veel mogelijkheden tot experimenten in stijl en uitdrukking. Het gaat hem daarbij niet om het uitdrukken van het persoonlijke gevoelsleven, maar eerder om de mogelijkheden van het afbeelden met schilderkunstige middelen. Akkerman gaat uiterst spaarzaam om met het weergeven van andere dingen buiten zijn eigen beeltenis die ons mogelijk meer zouden kunnen vertellen over de persoonlijke interesses en activiteiten van de schilder.

In 1986 zegt hij: "Ja, ik ben ervan overtuigd. Ik moet zelfportretten blijven maken mijn hele leven lang, in voor- en tegenspoed. Ik geef mijn leven weer. In grote lijnen maken wij allemaal hetzelfde mee. Ik schilder één van de velen. Ik schilder dus iedereen."

En in 1990: "Voor mijn thematiek (de onbegrijpelijkheid van het bestaan) heb ik niet gekozen, daar ben ik mee geboren. Voor de onderwerpkeuze waarmee ik die thematiek weergeef (steeds maar zelfportretten) heb ik wel gekozen."

bronnen:
het nederlandse kunstboek
kunstbus
wikipedia

1976 Musa - Valerio Adami

Valerio Adami (Bologna, 17 maart 1935) is een Italiaans narratief-figuratief kunstschilder. Hij is een wereldberoemd pop-artkunstenaar. Aanvankelijk was Adami een abstractkunstenaar, maar geleidelijk aan is hij meer figuratief gaan werken. Zijn meest karakteristieke werk is in de stijl van stripverhalen, met duidelijke omlijning en kleurvlakken.
In zijn vroege pop-art werken haalt hij voorwerpen uit hun context en perspectief, zodat we ze in een ander en nieuw licht te zien krijgen. Zijn meest recente werken zijn misschien wel zijn interessantste: ze tonen zijn wens om het verlangen van de beschaving naar een plaats om te dromen en te fantaseren door de mythen van de Westerse cultuur en geschiedenis nieuw leven in te blazen. Hij plaatst figuren uit werken van Ovidius en andere fictieve momenten in zijn werken, zodat we opnieuw de bronnen van seksualiteit, verlangen, creativiteit en schoonheid zouden kunnen ontdekken.

1971 -1972 Bomenlaan - Ben Akkerman

Ben Akkerman (1920-2010) wordt naast Jan Schoonhoven gezien als een belangrijke vertegenwoordiger van de fundamentele schilderkunst in Nederland. Hij was ambtenaar. Zijn schilderijen en tekeningen maakte hij in zijn vrije uren in zijn woonkamer. 

Na de Tweede Wereldoorlog was hij mede-oprichter van De Nieuwe Groep, een vernieuwende kunstenaarsgroep. Hij voelde zich niet aangetrokken tot het spontane gebaar van Cobra maar wel tot het rationele, abstraherende werk van Mondriaan.  

Hij is vrij laat bekend geworden met een oeuvre dat zich kenmerkt door een steeds strenger doorgevoerde abstractie met het landschap als onderwerp. In de jaren zeventig gaat de stilering over in een abstracte ervaring van het landschap. In Bomenlaan (1971-1972) is het onderwerp nog herkenbaar: hij geeft de ruimtelijkheid van een landschap weer door het tot kleur, lijn en richting te herleiden, en weet een complexe compositie tot de essentie terug te brengen. Akkerman voert dit nog verder door in de abstracte werken die hij later in de jaren zeventig maakt. Met enkele zorgvuldig gekozen kleuren en kleine verschuivingen in lijn of vorm maakt hij ingetogen composities waarvan de spanning vaak pas in tweede instantie zichtbaar wordt.

Hij was in de jaren tachtig begeleider aan Ateliers '63 in Haarlem.

Bronnen:
het nederlandse kunstboek
wikipedia

NB Betere afbeelding gewenst

1951 Paar - Karel Appel

1924 Compositie met diagonaal - Wobbe Alkema

Wobbe Alkema (1900-1984) was een constructivistische schilder. Hoewel hij deel uitmaakte van de Groninger Ploeg, wijken zijn werken af van de schilderijen van groepsgenoten. Hij bleef ook niet lang lid van de Ploeg.
Het constructivisme dat omstreeks de jaren twintig vanuit Rusland het westen bereikte, streeft naar meetbare, praktische en objectieve kunst die geometrisch en semi-wetenschappelijk wordt opgebouwd. Al vanaf 1920 maakte Alkema sterk gestileerde tekeningen. Geleidelijk ontwikkelde hij een geometrisch-abstracte stijl van werken waarin cirkel, driehoek en rechthoek bepalende vormelementen werden. Hij had ook contacten met Bart van der Leck en Gerrit Rietveld, maar de leden van De Stijl waren hem te theoretisch. Hij bewonderde Kandinsky.

Als gevolg van een zware depressie stopt Alkema in 1935 gedurende lange tijd met schilderen. Tussen 1930 en 1940 had hij reizen naar Duitsland gemaakt waarna hij somber gestemd door de ontwikkelingen daar weer terugkwam. Hij was zo gegrepen door de vijandige houding tegenover de moderne kunst in Duitsland, dat hij veel van zijn eigen werk vernietigde. Tussen 1933 en 1935 beheerde hij samen met zijn vrouw een jeugdherberg. Daarvoor was hij bouwkundig tekenaar. In 1941 kreeg hij de dagelijkse leiding van de restauratie van de romaanse kerk te Anloo.

In 1947 gaat hij weer schilderen. Ook na de onderbreking werkt hij in zijn geometrische stijl. Zijn latere werken vertonen trekken van het surrealisme. In 1951 sluit hij zich weer aan bij de Ploeg en niet lang daarna ook bij het Narrenschip.

bronnen:
het nederlandse kunstboek
wikipedia

1917 Compositie II - Huszár Vilmos

Vilmos Huszár (1884-1960) werd geboren in Boedapest als Vilmos Herz. Hij veranderde zijn naam in 1904.
Huszár woonde en werkte vanaf 1906 in Nederland (op uitnodiging van een Nederlandse kunstenares) en experimenteerde met verschillende schilderstijlen (oa divisionisme, fauvisme, symbolisme, futurisme, expressionisme en synthetisme). In 1916 ontwierp hij glas-in-loodramen waarvoor hij door de technische beperkingen een vormentaal moest hanteren die later ook zichtbaar zou worden in zijn schilderijen. Voor deze ontwerpen nam hij realistische afbeeldingen als uitgangspunt die hij moest vertalen tot horizontale en verticale vlakken. Zo ontstonden zijn voorstellingen; steeds abstracter met geometrische vormen. Behalve schilderijen en glas-in-loodramen ontwierp Huszár ook meubels, interieurs, tentoonstellingen en grafisch werk voor fabrikanten. Hij was een van de oprichters van De Stijl (1917).

Bron:
het nederlandse kunstboek
wikipedia

1895 De liefdesdroom - Willem Martens

Voor hedendaagse begrippen is De Liefdesdroom een uitzonderlijk kitscherig schilderij, maar in het Berlijn van Willem Martens (1839-1895) had de negentiende-eeuwse salonkunst extreme vormen aangenomen. De 'salonschilders' maakten vaak gebruik van klassieke Griekse en Romeinse onderwerpen. In Liefdesdroom beantwoordt de Griekse liefdesgod Eros als gevleugelde putto de erotische verlangens van de vrouw. Dit is geheel in de tijdgeest van de negentiende eeuw: de vrouw behoorde kuis te zijn en wordt dus niet met een werkelijke man afgebeeld Martens versterkt de onwerkelijke sfeer door het paar in een bed van wolken te leggen. Deze zijn niet halleen verhullend bedoeld, maar illustreren ook het feit dat het hier een droom betreft.

Bron
het nederlandse kunstboek